Tell me… and I’ll forget

“Tell me.. and I’ll forget,

Show me… and I’ll remember,

Let me do it… and I’ll make it my own.”

— Confucius

Deze quote kwam ik voor het eerst tegen bij mijn ouders. Hij hing op de muur op het toilet, zodoende kon ik hem goed bestuderen. En zo werkt het bij mij inderdaad, dingen die me verteld worden gaan vaak het ene oor in en het andere oor weer uit. Als ik (samen) naar iets zit te kijken of toekijk terwijl een ander iets doet, herinner ik het me later meestal wel maar het gaat pas echt leven wanneer ik er zelf mee aan de slag ga.

Dat past ook wel bij mijn stijl van leren. Er zijn mensen die heel gemakkelijk theorie uit boeken kunnen halen om dat vervolgens direct in de praktijk toe te kunnen passen. Zelf ben ik meer het type dat liever ergens direct in duikt en dan gaandeweg de theorie erbij pakt om te zien hoe het nu verder moet. De praktische aanpak, zeg maar. Dat komt dan overeen met een start voorkeur voor de Doener in het leerstijlen model van Kolb. De quote van Conficius past overigens heel goed bij dit model, waarin kloksgewijs een aantal fasen in het leerproces worden doorlopen: ervaren, reflecteren, analyseren en toepassen. Afhankelijk van de situatie en je persoonlijkheid kun je ook in een latere fase beginnen, desalniettemin is het ervaren een belangrijk onderdeel van het leerproces.

Tijdens mijn NLP-Practitioner opleiding leerde ik over de verschillende modaliteiten visueel, auditief (horen/spreken), kinesthetisch (voelen), olfactoir (reuken), gustatoir (proeven) en auditief-digitaal (praten tegen jezelf) en dat verschillende mensen een verschillende voorkeur hebben aangaande hun communicatie. Deze voorkeur komt tot uiting in het taalgebruik. Bij veel mensen gaan visuele woorden (zoals: beeld, zicht, uitzicht, etc.) boven auditieve woorden (zoals: klinken, luisteren, gehoor, etc.). Zien staat dan boven luisteren in de rangorde der dingen en aan bij deze personen kun je in de communicatie dus beter visuele woorden gebruiken om iets voor het voetlicht te brengen. Dat klopt wel met wat Conficius zegt, maar er zijn ook veel mensen bij wie luisteren belangrijker is dan zien. Daarvoor zou de quote misschien moeten worden aangepast in:

“Laat het mij zien… en ik zal het vergeten,

vertel het mij… en ik zal het onthouden,

Laat het mij ervaren… en ik zal het me eigen maken.”

Of beter nog, laat die voorkeursafhankelijke zinsnedes gewoon weg:

Laat het mij ervaren… en ik zal het me eigen maken.”

Er zijn vele variaties op dit thema te bedenken, maar persoonlijk geef ik – vanwege zijn universele karakter – toch de voorkeur aan het origineel. Al besef ik me maar al te goed dat deze spreuk ook weer is afgeleid van een andere, die ook weer is afgeleid van een vorige, etc. Confucius (551 v.Chr. –  479 v.Chr.) is toch allang overleden, misschien draait hij zich nu wel om in zijn graf.